If today was your last day...

2012 ε;(Δεν ξέρω βέβαια αν αρμόζει να σε καλωσορίσω,σύμφωνα με τις προφητείες των Μάγια...:P)
Σε λίγες ώρες αλλάζει ο χρόνος, πάει και το 11...Δύσκολο να το χωνέψω.
Ο χρόνος κυλάει τόσο γρήγορα, δεν υπάρχει πουθενά το stop, το play(again) ή το replay.
Ωραία θα ήταν!
Ή μάλλον...όχι, φαντάσου, θα μέναμε στάσιμοι, καμία εξέλιξη, τα ίδια λάθη, τα ίδια πάθη.

Αν όμως ήταν η τελευταία μας μέρα τι θα κάναμε; Θα είχαμε το θάρρος να ξεπεράσουμε κάθε φόβο και εμπόδιο, να πραγματοποιήσουμε κάθε ευχή και όνειρο; Mα πάνω απ'όλα, θα είχαμε το θάρρος να μιλήσουμε, να ανοίξουμε το στόμα μας και να πούμε λόγια καρδιάς, λόγια που δύσκολα εκφράζεις, εκείνα... τα ειλικρινή;!
Λοιπόν θα ήταν καλό να σκεφτούμε όλοι έτσι, έστω σήμερα.
Να ζήσουμε την τελευταία μέρα του χρόνου σαν να ήταν πράγματι η τελευταία!
Έτσι θα μπορούσαμε να είμαστε σίγουροι πως όλες οι αρετές δεν έχουν χαθεί, απλά είναι κάπου βαθιά -καλά κρυμμένες στην καρδιά του καθενός, καταχωνιασμένες σε μια γωνιά και προστατευμένες από κάθε τι βλαβερό για αυτές.
Κάντε αυτό που πάντα θέλατε, πείτε αυτό ακριβώς που νιώθετε και κάντε όσα περισσότερα λάθη μπορείτε ή-να το εκφράσω αλλιώς- προσπαθήστε να μάθετε όσα περισσότερα μπορείτε, ναι, μέσα από τα λάθη, εκεί κάπου κρύβονται και όλα τα σωστά.

Θέλω μόνο, σε αυτό το σημείο-ώρα 5.29-να συνοψίσω το κεφάλαιο του 2011 για εμένα.
Θα μου λείψεις, πάντα θα μου λείπεις 2011 και ξέρεις γιατί;

~Γιατί έμαθα να ξεχωρίζω τους πραγματικούς φίλους, εκείνους που θα με στηρίζουν, θα με βάζουν στο δρόμο μου, που θα μου συμπαραστέκονται, εκείνους που θα χαίρονται με την καρδιά τους όταν θα  χαίρομαι κι εγώ, εκείνους που θα κλαίνε όταν θα κλαίω κι εγώ.*Τους είμαι πραγματικά ευγνώμων που συνεχίζουν να είναι μαζί μου( με αντέχουν,πιο λιανά :P)και τους αγαπώ!*

~Γιατί δέθηκα απίστευτα με κάποιους και με άλλους δέθηκα πολύυυυ περισσότερο!

~Γιατί γνώρισα ξεχωριστά άτομα που μου άλλαξαν ολόκληρη τη ζωή! :')

~Γιατί έμαθα να παλεύω για αυτά που θέλω όσο δύσκολα κι αν φαίνονται( τίποτα δεν είναι, αρκεί να το αποδεχθείς.)
~Γιατί...

~Γιατί...
Είναι τόσα πολλά!
Υπήρχαν όμως και λύπες και αποχωρισμοί αλλά...και πότε δεν υπάρχουν;...
Σίγουρα το 11 έχει χαράξει τόσες αναμνήσεις μέσα μου!
Αξέχαστες βόλτες, εμπειρίες...
Αξέχαστα λόγια...

Αξέχαστο 2011 :)
Όμως το 2012 βρίσκεται ακριβώς λίγες ώρες πιο μετά και με περιμένειιιιι, τον καθένα μας!

Καλή Χρονιά λοιπόν, να περάσετε και να περνάτε όσο πιο όμορφα μπορείτε(από εσάς εξαρτάται)! ;)
Πολλά φιλιάαα :D

Είναι κάτι το τόσο ελεύθερο κι εσύ το έχεις κάνει τόσο περίπλοκο...τόσο τυπικό...

Πάντα πίστευα πως η μουσική δεν χρειάζεται διάβασμα, εντάξει φυσικά και χρειάζεται όπως να ξέρεις τα κλειδιά, τις νότες, τις κλίμακες αλλά μέχρι ένα σημείο ρε φίλε! Γιατί δηλαδή πρέπει να με περιορίζεις τόσο, να με αγχώνεις τόσο για κάτι τόσο απλό που καν δεν θα έπρεπε, λέγοντάς μου μάθε από έξω το κομμάτι, κάνε το ένα, κάνε το άλλο, τι θα γράψεις στις εξετάσεις...Έλεος δηλαδή.
Εγώ το μόνο που γνωρίζω είναι πως η μουσική βγαίνει μέσα από την ψυχή κάθε ανθρώπου κι όχι από τους τόσο τυπικούς κανόνες που είσαι ''υποχρεωμένος'' να ξέρεις όταν ασχολείσαι με τη μουσική.
Στο κάτω κάτω και τι χρειάζονται οι εξετάσεις στη μουσική;
Σε τι ωφελούν άραγε;
Θα μου πεις, ναι χρειάζεται να ξέρεις το solfege σου να το λες νεράκι ή τις κλίμακες, αλλά γιατί; Μόνο για τους βαθμούς ή για τα πτυχία που θέλουν ;
Κι όμως στο τέλος, εκείνοι που πραγματικά πετυχαίνουν όσα θέλουν με τη μουσική είναι οι αυτοδίδακτοι κι όχι εκείνοι με τα χιλιάδες αναγνωρισμένα πτυχία που έχουν στα χέρια τους.
Και ξέρεις γιατί;
Γιατί εκείνοι δεν περιορίζονται σε τίποτα, είναι ελεύθεροι να εκφραστούν όπως ακριβώς το θέλουν!
Θέλω κι εγώ να εκφράζομαι, να λέω αυτά που θέλω με τον ωραιότερο τρόπο, τη μουσική κι όχι να κάθομαι να σπάω το κεφάλι μου και να απογοητεύομαι κάθε φορά που έχω μάθημα... και θα το κάνω, θα το κάνω ότι και να λες, θα προχωρήσω!
Είναι κάτι το τόσο ελεύθερο κι εσύ το έχεις κάνει τόσο περίπλοκο, τόσο τυπικό.
Ίσως και για αυτό να μη διάβαζα όσο θα έπρεπε-κάτι 8 θυμάμαι να έπαιρνα, γιατί ποτέ δεν πίστεψα πως για να είσαι καλλιτέχνης χρειάζεσαι τέτοιες τυπικότητες!




Ίσως αυτά που πιστεύω να είναι και λάθος, αλλά εγώ θα παραμείνω ανένδοτη στα δικά μου πιστεύω!

Μια σύντομη ανάρτηση

από την κυνηγό ονείρων περί

.μουσικής
!lalala σας φιλώ

R.I.P

6.12.2008
Θυμάμαι αμυδρά εκείνες τις μέρες, ήμουν μικρή, μα ήμουν ικανή να καταλάβω ΤΟ έγκλημα...
Χάος,τρόμος, βία, πένθος, επικρατεί σε όλη την Ελλάδα, ακόμα και στο εξωτερικό, σε κάθε γωνιά της γης.

Οι αστυνομικοί λένε πως πυροβόλησαν στον αέρα κι έπειτα η σφαίρα εξοστρακίστηκε, μα στην πραγματικότητα ήταν δολοφονία εν ψυχρώ!

Η οργή κάθε συμμαθητή, μαθητή, συνομήλικου, ανθρώπου εκφράζεται μέσα από φωνές, συνθήματα γραμμένα στους τοίχους, διαδηλώσεις και πορείες...
Οι πιο τολμηροί καταλήγουν ακόμα στο να καίνε,να σπάνε κάθε τι που βρίσκεται στο δρόμο τους προς την αναζήτηση της χαμένης δικαιοσύνης...

6.12.2008
Δεν ξεχνάω!

*Με πρόδωσες...
Είχα όνειρα...
Μου τα γκρέμισες...
Χρειάζομαι οξυγόνο...
ΜΗΝ μου το στερείς...
Υπερασπίσου με...
Γιατί αν γλιτώσω,
θα υπάρχει ελπίδα...
Να ξεπεράσω τα δικά σου
αδιέξοδα...*



Ο δεκαπεντάχρονος δεν είναι οπλισμένος με μολότοφ και καδρόνια αλλά με όνειρα για ένα καλύτερο αύριο!

Διάβασα κάπου ένα σχόλιο κάποιου που το πιο πιθανό να ήξερε τον αδικοχαμένο Αλέξη καθώς επανάλαβε τα λόγια του:
<<Εγώ δεν ξέρω τι θα κάνω, πάντως μια μέρα θα γίνω διάσημος, θα το δεις...>>
Που να ήξερε πως θα γινόταν διάσημος με αυτό τον τρόπο...

Αλέξης Γρηγορόπουλος

πυροβολείται εν ψυχρώ στα Εξάρχεια
;Γιατί

Δεν ξεχνάμε

6.12.2008