Τη νύχτα μέρα

Ποια νικοτίνη; Τι να σου κάνει αυτή;
Μαύρος καπνός κι αποκαΐδια κυλάνε στο αίμα σου. Μαύρη κι η ψυχή σου.

Κάποτε γαλάζια, τώρα κόκκινα. Αχ τα μάτια σου, που πήγαν οι τρικυμίες των ματιών σου;
Λίγο να σε πρόσεχαν μάτια σαν τα δικά σου ένιωθες πως ταξίδευες.

Πνεύμα ανήσυχο, μυαλό γεμάτο. Γι'αυτό αγάπη μου; Γι'αυτό κλαις;
Μα ναι, ποιος να σε δαμάσει; Η μοναξιά και μόνο!

Ευαίσθητος μα δυνατός.
Δυνατοί ήταν κι οι άλλοι. Εκείνοι αναίσθητοι.
Αυτό σε κούρασε;
Σωστά, που να νιώσουν το ράγισμα;
Στις αμπαρωμένες τους καρδιές τίποτα δεν χωρούσε όσο εσύ κατάφερνες να ανοίγεις σ'οποιον σε πληγώνει.

Γι'αυτό μαύρισες, γι'αυτό κλαις τα βράδια, γι'αυτό κόπασες σαν άνεμος;

Και δε μιλάς.
Δε μιλάς κι ανησυχώ μήπως σε πλήγωσα κι εγώ.
Μίλα μου, πες μου κάτι εαυτέ μου..