Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

R.I.P

6.12.2008
Θυμάμαι αμυδρά εκείνες τις μέρες, ήμουν μικρή, μα ήμουν ικανή να καταλάβω ΤΟ έγκλημα...
Χάος,τρόμος, βία, πένθος, επικρατεί σε όλη την Ελλάδα, ακόμα και στο εξωτερικό, σε κάθε γωνιά της γης.

Οι αστυνομικοί λένε πως πυροβόλησαν στον αέρα κι έπειτα η σφαίρα εξοστρακίστηκε, μα στην πραγματικότητα ήταν δολοφονία εν ψυχρώ!

Η οργή κάθε συμμαθητή, μαθητή, συνομήλικου, ανθρώπου εκφράζεται μέσα από φωνές, συνθήματα γραμμένα στους τοίχους, διαδηλώσεις και πορείες...
Οι πιο τολμηροί καταλήγουν ακόμα στο να καίνε,να σπάνε κάθε τι που βρίσκεται στο δρόμο τους προς την αναζήτηση της χαμένης δικαιοσύνης...

6.12.2008
Δεν ξεχνάω!
























*Με πρόδωσες...
Είχα όνειρα...
Μου τα γκρέμισες...
Χρειάζομαι οξυγόνο...
ΜΗΝ μου το στερείς...
Υπερασπίσου με...
Γιατί αν γλιτώσω,
θα υπάρχει ελπίδα...
Να ξεπεράσω τα δικά σου
αδιέξοδα...*



Ο δεκαπεντάχρονος δεν είναι οπλισμένος με μολότοφ και καδρόνια αλλά με όνειρα για ένα καλύτερο αύριο!






Διάβασα κάπου ένα σχόλιο κάποιου που το πιο πιθανό να ήξερε τον αδικοχαμένο Αλέξη καθώς επανάλαβε τα λόγια του:
<<Εγώ δεν ξέρω τι θα κάνω, πάντως μια μέρα θα γίνω διάσημος, θα το δεις...>>
Που να ήξερε πως θα γινόταν διάσημος με αυτό τον τρόπο...



Αλέξης Γρηγορόπουλος
πυροβολείται εν ψυχρώ στα Εξάρχεια
;Γιατί
Δεν ξεχνάμε
6.12.2008 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Μου αρέσει