Σαν ψίθυρος νιώθω!

Τα μάγουλα υγρά.

Οι σκέψεις κυλάνε, χορεύουν βίαια χωρίς εμένα κι όμως μαζί μου.

Η λύση, σαν άλυτο Sudoku.

Τα χέρια μου τρέμουν, εσένα ζητάνε.

Οι φλέβες μου καίνε.

Αλήθεια στο ψέμα.

Σαν ψίθυρος νιώθω.

Κι εσύ, που είσαι εσύ;

Σου φωνάζω, "που είσαι;"

Κι αρχίζω να τρέχω, να φύγω απ'τον ήχο.

Τον ήχο των λέξεων που'πες.

Φοβάμαι.

Σαν ψίθυρος νιώθω!

Μ'ακούς; Σου φωνάζω.

Στο χαμό του μυαλού σου κουρνιάζω.

Σε νιώθω, μα όχι.

Φωνάζω, "που είσαι;"

Τα βλέφαρα κλείνουν και μόλις αρχίζει.

Μαρτύριο γλυκό στα μονοπάτια σου.

Εκεί που μ'άφησες. Εκεί που συνέχισα να μην υπάρχω για εσένα.

Γνωστή οφθαλμαπάτη για'σενα.

Βουβή κραυγή για εσένα.

Τα βλέφαρα κλείνουν.

Σκοτάδι κρυμμένο. 

Φωνάζω, "που είσαι;"

Σαν ψίθυρος νιώθω.

Και η σκιά σου σαν φως στο μυαλό, σκεπάζει εμένα, να φύγω απο'σενα.

Τα φώτα σβήσουν. Κι εγώ πια δε βλέπω.

Φευγαλέα ματιά στις αναμνήσεις.

Και οι ανήσυχοι παλμοί μου χτυπούν δυνατά, νανούρισμα για εσένα.

Τα πάντα, ένα τίποτα για εσένα.

Γλυκά τ'όνομά σου να λέω.

Το σώμα μου κλαίει.

"Που ήσουν;" σου λέει.

It's all(not) about the money, money,money. We just(don't) need your money...

Τι ωραίο που είναι το άτιμοo. http://www.youtube.com/watch?v=qMxX-QOV9tI&feature=related
Μου θυμίζει καλοκαίριι, μου φτιάχνει τη διάθεση σήμερα που βρέχει κιόλας. Αν και λατρεύω τη βροχή, σήμερα ξύπνησα με περίεργες ορέξεις. Σκέφτηκα να φορέσω σορτσάκι αλλά η παγωνιά μου άλλαξε τα σχέδια-επίσης σκέφτηκα και την κατάρρευση της original μητέρας που το παιδί της φοράει σορτσάκια με τέτοιο ψοφόκρυο.Τέλος πάντων, θα μπω στο ψητό.

Σε 2 μερούλες λοιπόν είναι η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου.
Οι βιτρίνες ξεχειλίζουν από μπιχλιμπίδια, αρκουδάκια , καμπανάκια , ρολόγια , μαξιλάρια , φλιτζάνια , φωτιστικά , εσώρουχα με νόημα , αυτοκόλλητα , σαμπάνιες , ζελεδάκια , σοκολάτες και το αποκορύφωμα;!
Χαρτί υγείας. Εεε ρε φίλε έλεος! Μέχρι ένα σημείο πια.
Όλα αυτά λοιπόν έχουν την παρακάτω αναγραφή:
Valentine's day.
Α, συγνώμη, γράψε λάθος!
Eurontine's day.
Μια γιορτή καθιερωμένη στους ερωτευμένους.
Τι; Παρακαλώ; Ποιος ήρθε;
 Μήπως τους μπέρδεψαν με τους εμπόρους; Αναρωτιέμαι, πραγματικά.
Ντροπήη μου! Τι λέω και δεν πεθαίνω ο άνθρωπος...

Ίσως βέβαια, όλες αυτές οι "κακίες" που γράφω, να βγαίνουν από ψυχικά παιδικά τραύματα.

Κάθε χρόνο στο δημοτικό την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου την περνούσα μόνη σαν το λεμόνι!
Και στεναχωριόμουν για αυτό. Χαχα, ευτυχώς όταν μπήκα στο γυμνάσιο άρχισα να σοβαρεύομαι και να βλέπω τα πράγματα όπως ακριβώς είναι. Πιο συγκεκριμένα, άρχισα να καταλαβαίνω πως η μέρα αυτή δεν είναι παρά μια ίδια κι απαράλλαχτη μέρα σαν όλες τις άλλες. Το μόνο που θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει είναι...χμμ...τα χρήματα $$. Σωστό; Τι ρωτάω, φυσικά και είναι σωστό. Μια από τις εμπορικότερες γιορτές παγκοσμίως.

H παρακάτω ερώτηση με απασχολεί εδώ και κάμποσο καιρό:
Τι προσφέρει στους ερωτευμένους η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου;
Σας παρακαλώ, αν κάποιος ξέρει την απάντηση να με πληροφορήσει!

Ίσως τα πράγματα να μην είναι τόσο τραγικά και να έχει γίνει κάποιο λάθος.
Πάντως, εγώ αυτό που ξέρω είναι πως οι ερωτευμένοι ζούνε κάθε μέρα μια δική τους γιορτή.
Και την αγάπη σου μπορείς να την δείχνεις με όποιο τρόπο θέλεις, όποια μέρα θέλεις και ότι ώρα θέλεις στον άλλον. Δε χρειάζεσαι υποδείξεις και συγκεκριμένες μέρες για να αγαπήσεις!

Ηθικό δίδαγμα: Για εμένα η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου , θα είναι μια μέρα σαν όλες τις υπόλοιπες.

Φιλιά και να περνάτε καλά

Κυνηγός Ονείρων :)

Amber alert : Εγώ

Έχω πολλά στο κεφάλι μου. Τόσα, που χάνομαι που και που. 

Το ξέρεις ήδη.

Κι εσύ; Έρχεσαι να μου φέρεις κι άλλα;!

"ΠΡΕΠΕΙ" μου λες. Δεν αντιμιλάω. Μου λες και κάνω.

Και ξαφνικά νιώθω πως χάνομαι.

Χάνω τα θέλω μου.

Χάνω το εγώ μου.

Ψάχνω να το βρω. Βοήθεια σου ζητάω, μα φεύγεις.

Όμως κατάλαβα.

Εσύ το έχεις.

Στην φυλακή των "ΠΡΕΠΕΙ" σου.

Σε εκλιπαρώ, δώσε μου το.

Το χρειάζομαι, ακούς;

To ΘΕΛΩ.