Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Κάθαρση ψυχής απόψε.

Άνοιξα τη βρύση ίσα ίσα να ελέγξω τη θερμοκρασία του νερού. Τζιτζί! Γδύθηκα, αφήνοντας τα ρούχα να σωριαστούν στα δροσερά πλακάκια που με γαργαλούσαν. Κοίταξα το είδωλο του κορμιού μου στον καθρέφτη. Χμμ..με μια λέξη "ατέλειες" που όλες οι κοπέλες τέτοια εποχή συνήθως φροντίζουν να ξεφορτωθούν. Εγώ, από την άλλη, δεν είχα όρεξη για τέτοια Αρκετά εξαντλημένη. Γύρισα πλάτη και μπήκα στο μπάνιο δυσαρεστημένη. Άνοιξα το τηλέφωνο του ντουζ και το νερό έπεσε στο δέρμα μου με τόση ορμή όπως ακριβώς οι σκέψεις που βασάνιζαν το μυαλό μου τη στιγμή εκείνη. Τις άφησα να με κυριεύσουν όσο έκανα σαπουνάδα στα μαλλιά μου. Όσο έκανα μπάνιο. Θα έδινα απαντήσεις και λύσεις σε όλες τις ερωτήσεις, αργότερα. Ήθελα απλώς να μουλιάσουν στο μυαλό μου για λίγο.
Παθητικά, τις δέχτηκα.

Κατά κάποιο τρόπο ένα μπάνιο απόψε μου ήταν απαραίτητο για λόγους υγιεινής μέσα μου. Επιθυμία για κάθαρση μυαλού/ψυχής-σύνδεση κι αυτή απαραίτητη. Έτσι, καθώς ανεβοκατέβαζα την πετσέτα με τρόπο εντελώς μηχανικό στο κορμί μου, κι άλλες σκέψεις με κατέκλυσαν. Τουλάχιστον, τώρα στον καθρέφτη έμοιαζα πιο όμορφη. Καθαρή.
 Έβαλα βιαστικά φρου φρου κι αρώματα, το λατρεμένο μποξεράκι του μπαμπά-για κάποιο λόγο μου προσέδιδε προστασία φορώντας το-κι ένα τυραντάκι. Η ψύχρα της αποψινής νύχτας με έκανε να ανατριχιάσω μια στιγμή, μα ούτε που με ένοιαζε. Το παράθυρο ανοιχτό, να με περιμένει. Σήκωσα τη σήτα για τα κουνούπια-κακώς το έκανα- και κρέμασα τα πόδια μου έξω από το παράθυρο. Ακουμπισμένα στον τοίχο που μόλις χώριζε το τσιμεντένιο μου κλουβί από τη φύση εκεί έξω-εντάξει, όσο ήταν δυνατό να ανθίσει στα τσιμέντα. Μια ησυχία που με γέμιζε απεραντοσύνη. Κι απέναντι το φεγγάρι, γεμάτο σχεδόν, να φωτίζει το τοπίο. Το μόνο που έλειπε ήταν η καλοκαιρινή ξαστεριά. Τα όμορφα αστέρια μου έλειπαν...

"Τελικά το πεπρωμένο είναι κάτι υπαρκτό που απλώς περιμένουμε να μας συμβεί ή το δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι με τις επιλογές και τις πράξεις μας;" 
Αυτό με απασχολεί καιρό τώρα.
Άν μπορούσα να καταλήξω σε μια από τις δύο πλευρές, τότε θα έλυνα όλα αυτά που με έκαιγαν.

Μα για μισό, ήδη δεν είχα καταλήξει;
Οι πράξεις μου-εννοώντας την απραξία μου φυσικά- ζητοκράυγαζαν πως απλά περίμενα κάτι να συμβεί. Κάτι ξαφνικό και νέο να έρθει στη ζωή μου.
Από την άλλη όμως, μήπως δημιουργούσα και το πεπρωμένο μου έτσι;

Ναι...τα συγχαρητήρια μου πάλι...Μπουρδέλο στο μυαλό μου όλα.
Σκέφτομαι πολύπλοκα, πολύπλευρα.
Αλλά έτσι δεν είμαστε εμείς οι άνθρωποι;
Δεν είμαι η μόνη..
Είμαι;

"Άστο χαζή πέσε κοιμήσου" ψιθυρίζει μια ψυχή.
"Απλώς κινήσου, βάλε πάθος και προχώρα στη ζωή σου" ανταπαντάει η λογική που χάνω που και που...

Τελικά η ψύχρα με ανάγκασε να απομακρυνθώ από το παράθυρο. Έκλεισα τα φώτα κι έπεσα στο κρεβάτι αγκαλιάζοντας όλα τα αρκούδια μου. Χουχούλιασα στα παπλώματα κι άφησα το μυαλό μου να οργιάσει ώσπου να με πάρει ο ύπνος.
Ήλπιζα, με την πρώτη ακτίνα φωτός που θα με ξυπνούσε, να έχω μια απάντηση έτοιμη.

*Κι αν όχι όλη, την περισσότερη ζωή μας, περνάμε λύνοντας μυστήρια και δίνοντας απαντήσεις. 
Κι εγώ; Τι ήθελα;
Να έχω μέσα σε λίγες ώρες μονάχα ένα βάλσαμο;!
Όχι. Αρκετά βολικό, μου ακούγεται...

10 σχόλια:

  1. Πάντα μιλάς μέσα στην καρδιά μου, γράφεις ακριβώς αυτό που νιώθω..

    Καλώς όρισες στη μπλογκόσφαιρα ξανά, μας είχες λείψει!!!
    Η πλάκα είναι ότι σήμερα έκανα ανάρτηση με βραβεία μπλογκ και την ευχή να γυρίσεις..χαχα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητή μου Λίζα κι εμένα μου λείψατε όλοι σας!
    Είχα ξεχάσει πόσο με γεμίζει όλο αυτό! Να γράφω, να διαβάζω τις δικές σας σκέψεις.
    Ήταν καιρός και για μια αλλαγή εδώ πέρα, μπούχτησα με όλες τις παλαιοντολογίες μου και βουαλά "μια ανάρτηση". Καινούρια!

    Μέσα σε όλον αυτον τον καιρό που δεν έγραφα, πραγματικά είχα πιστέψει ότι έχασα την ικανότητα μου να γράφω αυτό που νιώθω. Κάποιες φορές έμοιαζε απίστευτα δύσκολο και τα παρατούσα...

    Τέλος πάντων, επειδή κοντεύω να γράψω ολόκληρο κείμενο ας τελειώνω!

    Θυμάμαι στις αρχές που είχα φτιάξει το μπλογκ τον ενθουσιασμό μου με αυτά τα βραβεία!
    Και τώρα μου λες ότι με ανέφερες σε κάτι τέτοιο! χαχα τι να πω..
    Με συγκινησες!
    Σε χιλιοευχαριστώ για τις ευχές σου!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ που κατάφερες να ξαναβρείς τον ειρμό των σκέψεων σου.. Ελπίζω το γράψιμο να σε βοηθήσει -παράλληλα με άλλα- να βρεις τον εαυτό σου και να σε γεμίσει χαρά!
      Φιλιά

      Διαγραφή
  3. μου έχεις λείψει.
    κι όχι μονάχα εδώ..


    ήταν ένα δυναμικότατο come back!
    ξέρεις,τα ίδια ερωτήματα με βασανίζουν κι εμένα..
    περιμένουμε-μένοντας άπρακτοι-να συμβούν όλα
    όσα ονειρευόμαστε.
    και δεν προσπαθούμε να το επιτύχουμε..
    απλώς περιμένουμε..
    σαν να έχουμε άπλετο χρόνο..
    σαν να είμαστε σίγουροι πως θα ζούμε για πάντα..


    είμαστε τόσο παράξενα όντα..


    σε φιλώ γλυκιά μου τσακαλάρα♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εμένα μου έχεις λείψει τσακαλισιους μου!
      Μα έχουν αλλάξει πολλά, κι εμείς οι ίδιες μαζί τους, που το χάσαμε κάπου κάπου..
      Νομίζω πως κι εσύ το νιώθεις αυτό!

      Ακριβώς αυτό! Περιμένουμε λες και δεν γνωρίζουμε πως η ζωή προχωράει..

      Φιλάκια!♥

      Διαγραφή
  4. Πρώτα απ' όλα καλώς όρισες! Δε φαντάζεσαι πόσο χαίρομαι που έκανες δυναμικό come back. Όχι μόνο επειδή μου'χαν λείψει οι όμορφες σου σκέψεις, αλλά επειδή μου δίνεις ελπίδα, πως θα καταφέρω να μαζέψω και εγώ τα κομμάτια μου και θα αφοσιωθώ επιτέλους σε κάτι που μου αρέσει, όμως τόσο καιρό δεν μπορούσα να πλησιάσω.Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις..Τέλος πάντων για να μη σε ζαλίζω σου εύχομαι ο,τι καλύτερο και ποτέ μα ποτέ ξανά να μην απουσιάσεις για τόσο μεγάλο χρονικό διαστημα. Σε φιλώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε καταλαβαίνω απόλυτα νομίζω!
      Για μια αρκετάά μεγάλη περίοδο βρισκόμουν κι εγώ σε μια τέτοια φάση..
      Να μαζέψω τα κομμάτια μου κι εγώ!
      Όμως, κάποια στιγμή βρίσκουμε το κουράγιο να σηκωθούμε ξανά! Ακόμα κι αν αυτό αργήσει...
      Ίσως από την άλλη όμως, όλο αυτό να γίνεται μόνο και μόνο για να ψαχτούμε λίγο παραπάνω, βαθιά μέσα μας. Να βρούμε τα θέλω μας. Να βρούμε τους χαμένους μας εαυτούς!

      Τέλος πάντων.
      Σε ευχαριστώω πάάρα πολύ!
      Και σε εσένα καλή δύναμη!
      Καλώς σας βρήκα λοιπόν:)
      Αυτή η μπλογκόσφαιρα νομίζω είναι κάτι παραπάνω από πολύτιμη!
      Φιλάκια:)

      Διαγραφή
    2. Δεν μπορείς να θεωρήσεις κάτι χαμένο, από τη στιγμή που δεν το βρήκες ποτέ. Εγώ ακόμα ψάχνομαι και δεν ευελπιστώ να δω σύντομα το φως.. Ωστόσο, νομίζω πως η λέξη που ψάχνεις είναι σωτήρια..ειλικρινά κάποιες φορές αισθανόμαστε τόσα πράγματα και τα κρατάμε μέσα μας που νιώθουμε ότι θα εκραγούμε-προσωπική εμπειρία ;)- εγώ μέσα από από τη μπλογκόσφαιρα βρήκα τη μαγική διέξοδο. Εκφράζομαι, γράφω και πολλές φορές συναντώ άτομα που με κάνουν να χαμογελώ :)

      Διαγραφή
  5. Πολύ εύστοχες οι σκέψεις μου και με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνη!

    Προσπαθούμε να κάνουμε κάτι καλό για τον εαυτό μας όταν στην πραγματικότητα μένουμε άπραγοι. Θέλουμε απεγνωσμένα να φτιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον για μας ενω η αδράνεια μας κυριεύει.

    * Γράφε πιο συχνά γιατί τα λόγια σου φαίνεται ότι είναι αληθινα. Εξάλλου γράφεις πολύ ωραία και εγώ προσωπικά ευχαριστιέμαι να διαβάζω άρθρα τόσο ταλαντούχων ατόμων που ειναι σχεδόν συνομιληκοι μου!

    Η γνωστη Γιώτα -αν θυμάσαι-
    Τα φιλιά μου! ^^

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα μα φυσικά και σε θυμάμαι!

      Σοβαρά τώρα, αν δεν γράφαμε αυτά που νιώθαμε με ειλικρίνεια εδώ τότε θα μπορούσα να πιστέψω ότι ο κόσμος μας έχει ήδη καταστραφεί!
      Εξάλλου, μια αποφυγή απο την πραγματικότητα ψάχνουμε συνήθως!
      Λίγο να ξεσπάσουμε, να ξεχαστούμε..
      Για εμένα προσωπικά, εδώ είναι ένα μέρος που ξεφεύγω!

      Να'σαι καλά Γιώτα!:)
      Σε ευχαριστώ!
      Φιλιά!

      Διαγραφή

Μου αρέσει