ΓΟΝΕΙΣ
Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να σκεφτείς λίγο και να επεξεργαστείς στο μυαλό σου την παραπάνω λέξη.Έστω και για 1 λεπτό.
Μην προχωρήσεις παρακάτω στο άρθρο αν πρώτα δεν θυμηθείς!
Βλέπεις τι εννοώ;
Δεν μπορείς να προσπεράσεις τη λέξη, πόσο μάλλον τους ανθρώπους εκείνους!
Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τους θυμηθείς, όπως εκείνοι εσένα όταν:
είχες χτυπήσει.~Έφερναν τα πάνω κάτω για να βρουν γάζες,μπαμπάκι,μπενταντίν.
δεν ήσουν καλά~Σε καταλάβαιναν και σε βοηθούσαν.
έκλαιγες.~Σε άφηναν στην μεγάλη,ζεστή,απαλή αγκαλιά τους περιμένοντας να ηρεμήσεις, όσο κι αν έπαιρνε αυτό.
χρειάστηκες βοήθεια.~Ήταν πάντα στη διάθεση σου, πάντα σε ετοιμότητα, πάντα οι πιο πιστοί σου βοηθοί.
ήσουν άρρωστος.~Ήταν όλο το βράδυ απο πάνω σου να ελέγχουν τη θερμοκρασία σου, χωρίς να τους νοιάζει αν εκείνοι κουραστούν.
κάτι σου πήγαινε στραβά.~Σε άκουγαν με προσοχή και σε συμβούλευαν.
Να τους θυμηθείς όταν:
πήρες το δίπλωμα, πήρες καλούς βαθμούς,πέρασες στη σχολή που ήθελες και δεν τους ένοιαξαν τα χιλιόμετρα γιατί ήταν αυτό που ήθελες.
τους έκανες περήφανους με τις πράξεις και με τα λόγια σου, όταν τους είπες Σ'ΑΓΑΠΩ.Το θυμάσαι αυτό; Θυμάσαι εκείνο το λαμπερό,δυνατό χρώμα που έπαιρναν τα μάτια τους όταν τους έλεγες αυτή τη συγκεκριμένη λέξη; Το χρώμα της υπερηφάνειας,η λάμψη της συγκίνησης που ανταμοίβονται οι κόποι τους.
Βλέπεις; Εκείνοι ήταν πάντα εκεί, μαζί σου ακόμα κι αν δεν τους έβλεπες...
Εσύ γιατί να μην είσαι;
ΓΙΑΤΙ;
Επειδή δεν σου πήραν τα ρούχα που ήθελες;
Επειδή μια φορά επιχείρισαν να μαγειρέψουν χοχλιούς;
Επειδή σήκωσαν το τηλέφωνό σου;
Επειδή άλλαξαν κανάλι στην τηλεόραση ή στην έκλεισαν;
Επειδή σου έκλεισαν τον υπολογιστή όταν καθόσουν με τις ώρες;
Eπειδή σε έπριζαν στο "ΔΙΑΒΑΣΕ";
Επειδή δεν βρίκαν το περιοδικό που ήθελες;
Επειδή δεν σε άφησαν να κάτσεις πιο αργά κάπου έξω;
Επειδή δεν σου πήραν παγωτό;
Επειδή σου έβαλαν τις φωνές κάποτε;
Επειδή σου τραβούσαν το αυτάκι που και που;
Επειδή σε τσάτισαν;
Ή μήπως επειδή σου άνοιξαν τα μάτια, σου έφτιαξαν ήθος και χαρακτήρα, σε προστάτευσαν;
Γιατί στην πραγματικότητα αυτό έκαναν, ακόμα κι αν εσύ δεν το έβλεπες...
Αγαπητέ Αναγνώστη, έχω να σου δηλώσω πως συχαίνομαι να βλέπω να φωνάζουν και να βρίζουν τους γονείς τους, να τους κλείνουν σε ιδρύματα γιατί έχουν μια πολυάσχολη ζωή που δεν τους χωράει[έτσι νομίζουν δηλαδή!] Να τους θυμώνουν για υλικά αγαθά- άχρηστα μπροστά στην αγάπη που τους παρέχουν-που δεν μπόρεσαν να τους αγοράσουν.
Έχω να σου δηλωσω επίσης, ότι κι εγώ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ, όμως προσπαθώ ΝΑ ΓΙΝΟΜΑΙ!
Άνοιξε τα μάτια σου και δες.
Άνοιξε την καρδιά σου και βρες τους.
Άνοιξε το μυαλό σου και σκέψου.
Ποτέ δεν είναι αργά να τους πεις ένα ξεχασμένο Σ'ΑΓΑΠΩ.
Ποτέ δεν είναι αργά να τους επισκεφτείς αν δεν είσαι κοντά τους.
Ποτέ δεν είναι αργά για τη φροντίδα που τους αξίζει.
Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να σκεφτείς λίγο και να επεξεργαστείς στο μυαλό σου την παραπάνω λέξη.Έστω και για 1 λεπτό.
Μην προχωρήσεις παρακάτω στο άρθρο αν πρώτα δεν θυμηθείς!
Βλέπεις τι εννοώ;
Δεν μπορείς να προσπεράσεις τη λέξη, πόσο μάλλον τους ανθρώπους εκείνους!
Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τους θυμηθείς, όπως εκείνοι εσένα όταν:
είχες χτυπήσει.~Έφερναν τα πάνω κάτω για να βρουν γάζες,μπαμπάκι,μπενταντίν.
δεν ήσουν καλά~Σε καταλάβαιναν και σε βοηθούσαν.
έκλαιγες.~Σε άφηναν στην μεγάλη,ζεστή,απαλή αγκαλιά τους περιμένοντας να ηρεμήσεις, όσο κι αν έπαιρνε αυτό.
χρειάστηκες βοήθεια.~Ήταν πάντα στη διάθεση σου, πάντα σε ετοιμότητα, πάντα οι πιο πιστοί σου βοηθοί.
ήσουν άρρωστος.~Ήταν όλο το βράδυ απο πάνω σου να ελέγχουν τη θερμοκρασία σου, χωρίς να τους νοιάζει αν εκείνοι κουραστούν.
κάτι σου πήγαινε στραβά.~Σε άκουγαν με προσοχή και σε συμβούλευαν.
Να τους θυμηθείς όταν:
πήρες το δίπλωμα, πήρες καλούς βαθμούς,πέρασες στη σχολή που ήθελες και δεν τους ένοιαξαν τα χιλιόμετρα γιατί ήταν αυτό που ήθελες.
τους έκανες περήφανους με τις πράξεις και με τα λόγια σου, όταν τους είπες Σ'ΑΓΑΠΩ.Το θυμάσαι αυτό; Θυμάσαι εκείνο το λαμπερό,δυνατό χρώμα που έπαιρναν τα μάτια τους όταν τους έλεγες αυτή τη συγκεκριμένη λέξη; Το χρώμα της υπερηφάνειας,η λάμψη της συγκίνησης που ανταμοίβονται οι κόποι τους.
Βλέπεις; Εκείνοι ήταν πάντα εκεί, μαζί σου ακόμα κι αν δεν τους έβλεπες...
Εσύ γιατί να μην είσαι;
ΓΙΑΤΙ;
Επειδή δεν σου πήραν τα ρούχα που ήθελες;
Επειδή μια φορά επιχείρισαν να μαγειρέψουν χοχλιούς;
Επειδή σήκωσαν το τηλέφωνό σου;
Επειδή άλλαξαν κανάλι στην τηλεόραση ή στην έκλεισαν;
Επειδή σου έκλεισαν τον υπολογιστή όταν καθόσουν με τις ώρες;
Eπειδή σε έπριζαν στο "ΔΙΑΒΑΣΕ";
Επειδή δεν βρίκαν το περιοδικό που ήθελες;
Επειδή δεν σε άφησαν να κάτσεις πιο αργά κάπου έξω;
Επειδή δεν σου πήραν παγωτό;
Επειδή σου έβαλαν τις φωνές κάποτε;
Επειδή σου τραβούσαν το αυτάκι που και που;
Επειδή σε τσάτισαν;
Ή μήπως επειδή σου άνοιξαν τα μάτια, σου έφτιαξαν ήθος και χαρακτήρα, σε προστάτευσαν;
Γιατί στην πραγματικότητα αυτό έκαναν, ακόμα κι αν εσύ δεν το έβλεπες...
Αγαπητέ Αναγνώστη, έχω να σου δηλώσω πως συχαίνομαι να βλέπω να φωνάζουν και να βρίζουν τους γονείς τους, να τους κλείνουν σε ιδρύματα γιατί έχουν μια πολυάσχολη ζωή που δεν τους χωράει[έτσι νομίζουν δηλαδή!] Να τους θυμώνουν για υλικά αγαθά- άχρηστα μπροστά στην αγάπη που τους παρέχουν-που δεν μπόρεσαν να τους αγοράσουν.
Έχω να σου δηλωσω επίσης, ότι κι εγώ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ, όμως προσπαθώ ΝΑ ΓΙΝΟΜΑΙ!
Άνοιξε τα μάτια σου και δες.
Άνοιξε την καρδιά σου και βρες τους.
Άνοιξε το μυαλό σου και σκέψου.
Ποτέ δεν είναι αργά να τους πεις ένα ξεχασμένο Σ'ΑΓΑΠΩ.
Ποτέ δεν είναι αργά να τους επισκεφτείς αν δεν είσαι κοντά τους.
Ποτέ δεν είναι αργά για τη φροντίδα που τους αξίζει.
Όταν ήσουν μικρός τους χρειαζόσουν, τώρα που μεγάλωσες χρειάζονται εκείνοι εσένα.
Always remember
The only thing which they care about is to be happy and safe*even If they aren't
The only thing which they care about is to be happy and safe*even If they aren't
τσακαλάρα,το άρθρο αυτό με έκανε να συγκινηθώ τόσο πολύ,που το σχόλιο αυτό το γράφω 5' αφ'ότου κατάφερα να συνέλθω από τα δάκρυα!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ποτέ δεν είναι αργά να τους πεις ένα ξεχασμένο Σ'ΑΓΑΠΩ."
ούτε εγώ είμαι καλύτερη..μα θα γίνω♥
Όχιιιιιιιι, σκούπισε τα δάκρυαα που στάζουυν βροχήη συναισθηματική τσακαλάρα♥, ακόμα κι αν είναι απο συγκίνηση. :') Δεν μπορώ να σε φανταστώ να φωνάζεις, είσαι τόσο ήρεμο πλάσμα, σε αντίθεση με'μενα...Βασικά, γράφοντας το άρθρο πήρα κουράγιο να γίνω καλύτερη, γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που τους έχω στεναχωρήσει. :| I'll try!
ΔιαγραφήI'll try.I'll do my best.I promise♥ φωνάζω που και που,είμαι νευρική,καθώς ειμαι τελειομανής και μερικές φορές ξεσπάω επάνω τους,και μετά το μετανιώνω φυσικά..πφφ c'est la vie!
ΔιαγραφήΑυτό ακριβώς συμβαίνει και με εμένα, μετά το μετανιώνω αλλάσ συνήθως δεν το δείχνω...promise to(myself)o♥ ;)
ΔιαγραφήΠολύ ωραίοο :) Πολύ σωστή :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπαθώ! Σε ευχαριστώ! =)
ΔιαγραφήΠανέμορφο και συγκινητικό. Keep writing:*
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύυυυ! :)
Διαγραφήποτέ δεν είναι αργά να μετανιώσεις....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστό! Επίσης, ποτέ δεν είναι αργά για να επανορθώσεις :)
Διαγραφήσυγκινήθηκα και φαντάσου ότι πρόσφατα έγραψα κάτι παρόμοιο
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://leggalyblonde.blogspot.com/2012/01/blog-post_27.html
:)
ΔιαγραφήΤο διάβασα. Αυτό που μου αρέσει τόσο στα άρθρα σου είναι ότι λες τα πάντα με ένα άπιαστο τρόπο! Εννοώ, εκφράζεσαι και δεν σε νοιάζει τίποτα!
Μπράβο σου ;)
Συνηδητοποιώ πόσο δίκιο έχεις.Ξέρεις,ορισμένες φορές τα ξεχνάμε όλα αυτά και τους συμπεριφερόμστε με έναν απαράδεκτο τρόπο που δεν τους αρμόζει.Είναι πολύτιμοι οι γονείς και απλά συμφωνώ στην πρόταση σου,"Έχω να σου δηλωσω επίσης, ότι κι εγώ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ, όμως προσπαθώ ΝΑ ΓΙΝΟΜΑΙ!"αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρααα*
Κάτι σαν πλύση εγκεφάλου είναι, αφού ξεχνάμε τα πάντα, αρχίζουμε και τους φωνάζουμε λες και δεν ξέρουμε πως κάνουν ότι καλύτερο μπορούν για εμάς ΠΑΝΤΑ! Έπειτα, η ψυχολογία πέφτει κατακόρυφα και από τις δυο πλευρές, εμείς φορτισμένοι με τύψεις κι εκείνοι...πολλά...δεν ξέρω...τώρα που συνειδητοποιώ νομίζω πως δεν θα ήθελα να μου φωνάζει το ίδιο μου το παιδί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την πρόταση, είναι η αλήθεια! Κανείς δεν είναι τέλειος όμως πρέπει να προσπαθεί να γίνεται.
~Καλή σου μέρα~ :)
Πόσο, μα πόσο δίκιο έχεις! Συγκινήθηκα :)
ΑπάντησηΔιαγραφή=))
ΔιαγραφήΜία το κείμενο που ξυπνάει γλυκές και πικρές αναμνήσεις, μία το soundtrack που ακούγεται στο background.. συγκινήθηκα. :)
ΑπάντησηΔιαγραφή:) Χωρίς τη δύναμη της μουσικής ίσως να σου φαινόταν κάτι σαν τίποτα ιδιαίτερο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα!
Νομίζω ότι με τα συγκεκριμένα λόγια, με τη σειρά που έβαλες αυτές τις λέξεις και με τα συναισθήματα που είχες όταν τα έγραφες.. μας άγγιξες όλους. Μην επαναλαμβάνομαι, και εγώ συγκινήθηκα.. Συνέχισε έτσι :)
ΑπάντησηΔιαγραφή